https://www.youtube.com/watch?v=ylCqkU0RKgg ในบรรพกาลกว่าสองพันปีล่วงมาแล้ว พระฤาษีโคดมออกบวชพำเพ็ญพรตเป็นดาบสฤาษีอยู่ในป่า แต่เดิมนั้น พระฤาษีโคดมผู้นี้ เคยเป็นกษัตริย์ครองเมืองสาเกด แต่ไม่มีโอรสธิดาจึงออกป่ามาบวช นั่งบำเพ็ญพรตเป็นเวลานานปีทำให้ฤาษีโคดมมีหนวดเครายาวผมเผ้ารกรุงรัง จนมีนกกระจาบป่าคู่หนึ่งมาทำรังในหนวดของฤาษีโคดมเพื่อออกไข่เป็นประจำทุกๆ ปี ในปีนี้ก็เช่นกัน นกกระจาบผัวเมียก็มาอาศัยหนวดพระฤาษีทำรังอย่างเคย จนนางนกกระจาบตัวเมียออกไข่ วันหนึ่งนกตัวผู้ก็บอกแก่นางนกตัวเมียให้อยู่เฝ้ากกไข่ที่รัง ส่วนตนนั้นจะบินออกไปหาอาหารแล้วนกผู้ผัวก็บินจากไป นกตัวผู้บินออกหาอาหารมรจนถึงสระบัวใหญ่ในป่าหิมพานต์ ดอกบัวบานสรั่งเต็มไปหมด ก้บินลงไปจิกกินเกสรเบิกบานสำราญใจอยู่นานจนลืมเวลา ครั้นเวลาพลบค่ำ แดดอ่อนลง กลีบบัวที่เบ่งบานรับแสงก็เริ่มห่อหุ้มกลับตูมไว้รอแสงแห่งวันใหม่ นกกระจาบตัวผู้ที่หลงเพลินจิกกินเกสรอยู่ ก็ถูกดอกบัวใหญ่ห่อหุ้มติดอยู่ในดอกบัวตลอดทั้งคืน ครั้นย่ำรุ่งแสงแรกแห่งวันส่อง ดอกบัวเริ่มแย้มกลีบบานอีกครั้ง...